Mama! Mama! Mama mee. Wat is er Noortje? Waar moet mama mee naartoe? Ik wordt naar buiten getrokken. Mama sneeuwpop maken? Ja maar lieve schat, het is mei, een heerlijke zomerdag, er is toch helemaal geen sneeuw. Had ik al verteld van de sterke eigen wil? Mama sneeuwpop maken? Ik wordt geraakt door haar vragende snoet, en oké ik moet even een drempel over, maar ga dan mee in haar fantasie. Ik loop over het gras en doe net of ik sneeuw rol. Ze vindt het geweldig en doet driftig mee. Ja, en wat nu? Ik zie de skippybal liggen en zeg: “kijk, een sneeuwbuik”. Oh ja, Mama goed. Ik leg hem onder de den op stam, zodat de den het hoofd kan zijn. Noortje gaat helemaal uit haar plaat. Ja! Mama sneeuwpop gemaakt. Nu nog een neus. Ze heeft bij haar keukenspulletjes een houten wortel. “Kijk, de neus”. “Nee mama..”hoe ze dat zegt. Echt op een toon van: hoe verzin je het? Hoe kom je daar nou bij? Wat een domme opmerking mama! Ik kijk haar vragend aan: Niet goed? “Nee mama, Sint Nicolaas”. Sint Nicolaas? Wacht even, dit gaat mijn fantasie te boven. Ze pakt de wortel en loopt naar binnen. Altijd, echt altijd ruim ik mijn schoenen op, nu staan mijn sportschoenen onder haar buggy geschoven in de gang. En natuurlijk heeft zij dat net gezien. Ze pakt een schoen, wortel erin “kijk mama, Sint Nicolaas, Ja” roept ze enthousiast. Hier kan ik even niks tegenin brengen. “Tekening maken? Liedjes zingen op de IPad?” Noortje is helemaal enthousiast.  Ze is gek op de sinterklaasliedjes, maar er is ons geadviseerd deze toch echt voor de winter te bewaren om verwarring te voorkomen. Ik zucht inwendig, en zit even in tweestrijd. Lieverd, Sint Nicolaas is in Spanje (ik heb dit al vaker uitgelegd, en ze weet dat dit heel ver weg is). Hij komt nu niet dus we gaan ook geen tekening maken. En we brengen de wortel terug naar je speelhuis. Maar je mag wel even liedjes luisteren. Jaaa! St. Nicolaas Liedjes! Ze kruipt achter de IPad met een zucht van tevredenheid. “Zoo gemist” zucht ze. Ach, lieverd, zeg ik en geef haar een kus. Een sneeuwpop en sinterklaasliedjes in mei. Als dat zoveel geluk brengt, moet dat toch een keer kunnen? Laatst las in een interview dat niet de mensen met het Down syndroom maar wij degene zijn met een beperking. Vandaag krijgt ie gelijk. Wij ook met ons hokjes denken.