“Mama, mama, papa is niet netjes aangekleed”. Papa laat zich lijdzaam aan de hand meetrekken van de badkamer naar onze slaapkamer. “Kijk, kijk maar mama” ze zegt het bijna triomfantelijk. Alsof ze blij is dat zij niet de enige is die hulp nodig heeft met aankleden. Ik kijk naar papa’s T-shirt en zie gelijk wat ze bedoelt. Ik houdt mijn lachen in. Bij dit shirt staat de tekst op de achterkant. Noortje denkt dat dit op voorkant hoort. “Het is wel een beetje raar hé” zeg ik tegen Noor. Ze knikt driftig en kijkt me met grote ogen aan, wachtend tot papa gecorrigeerd gaat worden. “Misschien is het wel modern en hoort het zo?” vraag ik haar voorzichtig. Ze zwijgt. “Ik ga het etiket zoeken, want dat hoort aan de achterkant toch?” Noortje knikt instemmend. Ik til het shirt achter bij de nek op en daar zit het etiket. “Papa heeft het goed gedaan lieverd, maar ik ben heel blij dat je mee oplet”. Ze accepteert met enige teleurstelling, maar toch sportief het antwoord. We gaan samen naar beneden en nemen met behulp van haar pictobord de dag door. Noortje, altijd gefocust op eten, ziet direct dat we vanavond gaan barbecueën. “Ooh lekker” roept ze. Ik vertel haar dat Piet mee komt barbecueën. “Piet?” zegt ze vragend. Ze kent Piet niet en ik leg uit dat Piet gitaar speelt met papa. Noortje staat op en begint druk te praten. Het gaat te snel, dus ik kan het niet verstaan. Wat gaat ze nu doen? Ze zal toch niet..? Jawel. Ze zet haar schoen op de mat en wil een bakje water gaan vullen voor het paard. Ik glimlach. “Lieverd, niet de zwarte Piet van Sinterklaas dit is een ‘gewone’ meneer die Piet heet”. Terwijl ik het zeg, denk ik; fout, fout. Het woord zwart mag ik niet meer gebruiken. Maar goed, ze snapt nu wel wat ik bedoel. Weer een kleine teleurstelling op deze dag. Ik ga het ontbijt maken en Noortje komt de keuken in. “Mama, gaan we vlag ophangen?” Ik kijk haar vragend aan. “Ja, en taartje kopen, slingers hangen en ballonnen, mama is jarig” vervolgd ze haar monoloog. Dat duurt nog een aantal maanden, maar blijkbaar heeft ze zin in een feestje. “Mama gaat eerst een beetje schoonmaken, daarna kunnen we wel een klein feestje bouwen” zeg ik. “Oh Mama, hou eens op, sneeuwwitje doet dat” zegt ze theatraal. “Nou hier niet lieverd” lach ik. “Sneeuwwitje is bij de zeven dwergen”. Ze wil me wel helpen met poetsen. “En daarna taartjes halen” vervolgt ze. Als er iets in haar hoofd zit…..Een uurtje later fietsen we op de tandem in de najaarszon naar de speeltuin, genietend van de dag en van elkaar. Ik voel me een gezegend mens. Carpe diem.