Vrijdagmiddag. Het is een prachtige zomerdag, de zon schijnt. Ik haal Noortje met de tandem op van de BSO. De kinderen spelen lekker buiten en als Noortje me ziet vliegt ze naar de poort. Ik krijg een knuffel en praat nog even met de leidster. Noortje staat ongeduldig te wachten en trekt aan mijn hand, zoals altijd. Ze vindt het heerlijk om te spelen maar klaar is klaar. Ze klimt voorop de tandem en ik maak haar buikgordel vast. ‘Jij bent mama’ zegt ze ineens, alsof ze me nog niet had gezien en verwacht. ‘Zeker lieverd, ik ben jou mama’. Ik vind het een bijzondere opmerking, sta daarom even stil en kijk in de lichtjes van haar ogen of ik de diepere betekenis kan ontdekken. ‘Mama’ zegt ze nog een keer en slaat haar armpjes om mijn nek. Links van onze spelen de kinderen op het plein, rechts komen de docenten na hun werkdag uit de school. Onze wereld staat even stil. Wat gaat er toch in haar om, wat ik niet weet? Gezellig fietsen we naar huis. Noortje helpt met hand uitsteken, zo leren we verschil van links en rechts. Als we thuis komen is ze vol verwondering. ‘Oh, een nieuw huis’ roept ze opgetogen. ‘Een nieuw huis?’ vraag ik verbaasd, maar het is de bedoeling dat ik het spel meespeel. ‘Mama, oogjes dicht en niet spieken’ is de opdracht. Oké dan. Ze duwt me vooruit en stapt het huis in alsof ze er nog nooit is geweest. ‘Kijk een wat een mooie keuken, wow’. We gaan zo het hele huis door. Ze is me net te snel en stapt ook papa’s werkkamer in. De internationale meeting wordt verstoord door enthousiaste kreten over hoe prachtig het is. Ze tovert een lach op ieders gezicht. De kamer is recent opgeknapt naar thuiswerkplek en het is inderdaad mooi geworden. Best leuk om alles als nieuw te bekijken. (Tip voor thuis). De volgende ochtend gaan we boodschappen doen. ‘Noortje, moet je nog een plas?’ vraag ik haar. Nee, ze hoeft nog niet. Papa komt binnen en vraagt hetzelfde, ‘ik zei NEE papa’. Ho dame, dat had papa niet gehoord, je toon mag wel iets minder. Begint de pubertijd nu al? Op naar de kaaswinkel. Noortje kent de mannen en krijgt een stukje kaas. Ze peuzelt het heerlijk op. Thuis lust ze geen kaas (zucht), maar hier wel. Er staan nep koeien met zonnebrillen op. Noortje vindt de brillen duidelijk leuk en ze mag er één meenemen. Thuis blijkt dat ze behalve de gekregen bril er ook nog één in haar jaszak heeft laten glijden. ‘Dus je hebt een bril gekregen en er één stiekem meegenomen?’ vat ik het nog even samen. ‘Ja, precies’ is het gevatte antwoord. Mijn man en ik moeten ons best doen niet in de lach te schieten. ‘Dit is niet de bedoeling Noor’, ik leg het aan haar uit. We gaan zo naar Opa en Oma en dan breng je er één terug. Ze vindt het prima. Het is op de foto wel duidelijk wie er vandaag wil gaan rijden…