“Meer positieve aandacht voor Down, maar ook screening bij ongeboren kinderen” lees ik in de krant. Als moeder van een meisje met Down ben ik het hier uiteraard mee eens. Wij hoorden in de zwangerschap dat ons kindje het syndroom van Down heeft. De beslissing om het te houden was voor ons echter niet direct vanzelfsprekend. Hierover gaat het eerste deel van mijn boek ‘Slow Down’ wat dit voorjaar uitkomt.

Een fragment: “Het is mei. Het voorjaar is begonnen; de zon schijnt uitbundig, ik vind het een heerlijke warmte, zo’n 25 graden. De lucht is strakblauw, geen wolkje aan de hemel. Maar in mijn hoofd zitten donkere wolken. Ik voel me leeg en verdrietig. Het had zo mooi kunnen zijn; ik met m’n mooie, zwangere lijf, trots en genietend. Maar ik geniet niet. Niet van het mooie weer en niet van mijn zwangerschap. Het lijkt alsof we in een rouwfase zitten. We moeten afscheid nemen van het gezonde kindje wat we gewenst en verwacht hebben, heeft de maatschappelijk werkster uitgelegd. Gelukkig krijgen we enorm veel steun en reacties van de mensen om ons heen, dat doet ons erg goed. Maar het zwaard van een onmogelijke beslissing hangt boven ons”.

#loveyoutothemoonandback #opgroeien #downsyndrome #verstandelijkebeperking #keuzes